Axenda Mazucu

Espectáculo literario-musical "Fierro, carbón y metralla"

MÚSICA, LLITERATURA, FIERRO, CARBÓN, METRALLA...

Cinco muyeres anónimes pero universales comparten un universu de cinco metros cuadraos. Estibadores en fuelga posen pa la cámara col arguyu na mirada y la ferocidá guardada nos bolsiellos enantes de qu'empiece'l duelu desigual ente puños obreros y porres policiales. Una investigadora privada más dura que cualesquiera de los sos colegues varones resiste nel Nueva York de mediaos del sieglu pasáu.

Dulce Gaván (a la que conocen como Dolce & Gabana pol perfume que dexa per onde pasa cola so pistola d'alta tasa de mortalidá) apura les hores finales mirando a la muerte a la cara. Durruti y Ascaso, ente otros, asalten a pechu descubiertu un bastión militar na Barcelona de los primeros díes de la guerra civil. Un neñu de familia minera británica depriende la conseña de dignidá más valiosa nes pallabres de so ma: «La cabeza siempre alta, Mathew».

El marino vascu Lezo Urreiztieta, xugándose'l pescuezu, danza colos sos pesqueros sobre les agües del Cantábricu el so 'aurresku' de llibertá pa sacar d'Asturies a milenta revolucionarios, republicanes y maquis en 1934, en 1937 y en 1948. Damián, que baxa tolos díes al pozu mineru cantando pa esconxurar el mieu a la muerte, acaba los sos díes rotu pola silicosis pero cantando ensin mieu tol so repertoriu de tonada.

Un güelu cúnta-y a la so ñeta, dende Cimavilla (el barriu altu de Xixón), que n'otru sieglu foi marineru, mientres sal l'Espumeru, sube la Xana, baxa'l Nuberu y aconceyen na fonte de L'Atalaya. Y rematamos con dalgo emprestao: unos versos qu'escribió Cesare Pavese poco enantes de decidir poner fin a la so vida, versos que recito na llingua na que los escribió'l poeta italianu y que darréu torno al asturianu: «Vendrá la muerte y tendrá los tos güeyos…».

Estes hestories y otres son la lletra del nuesu espectáculu 'Fierro, carbón y metralla'. Pero la lletra nun val nada ensin les músiques de David Varela Blanco DAVID VARELA, qu'instrumentaliza con un soníu de serruchu (sí, de serruchu) el cantar de les serenes, que-y pon un soníu estremecedor de flauta a los últimos segundos de vida d'Ascaso o qu'escolta colos sos acordes d'acordión la hestoria d'Andreu Ormella, un anarcosindicalista que nel bar La Tranquilidad de la Barcelona de los años venti tocaba 'A las barricadas' con un o acordión afuracáu pola bala d'un pistoleru contratáu pola patronal pero que siguía sonando en clave obrera.
------
Esti xueves David, Hoja de Lata Editorial y yo volvemos a la carretera y al escenariu con 'Fierro, carbón y metralla'.