Axenda Mazucu

Ilesia celta y nación asturiana na Alta Edad Media

CONFERENCIA
ILESIA CÉLTICA Y NACIÓN ASTURIANA NA ALTA EDÁ MEDIA

El martes 8 de ochobre, a les 19H.00', nel llocal social del Atenéu Obreru de Xixón (Cai Francisco Tomás y Valiente, 1 - 2ª Planta), Ástura organiza la conferencia Ilesia céltica y nación asturiana na alta Edá Media, a cargu de José Ramón García Fernández "Monchu".

Esta actividá ye una colaboración ente les entidaes Atenéu Obreru de Xixón y ÁSTURA, pa facer una actividá mensual en torno a la promoción de la cultura asturiana.

Esta primer conferencia del oncenu añu de les CONFERENCIES ASTURIANES d'Ástura ta centrada na situación políticu-relixosa d'Asturies ente los sieglos VI y IX, definía no relixoso por un cristianismu basáu en monesterios independientes de tradición celta que, ensin autoridá xerárquica dalguna, taben alloñaos dafechu de cualquier dependencia de la ilesia visigoda de Toledo. El so orixe ta na llegada de monxos britones que, en fuxendo per mar de les invasiones anglosaxones, aniciaron una ilesia propia, independiente y monástica de tradiciones celtes en territorios de la Gallaecia romana, con referencies espreses a les ilesies venceyaes dientro d'Asturies en testos como'l "Parroquial Suevu" o en testos del reinu de Wamba (sieglu VII).

No identitario, dende que les lexones romanes invadieron nel norte d'Hispania'l territoriu de dos "gens", de dos naciones (ástures y cántabros), hasta'l compromisu d'Alfonso II con Carlomagno y el papa Adriano I pa lluchar escontra la herexía de la ilesia toledana (en la Spania musulmana), la tresformación de los vieyos clanes ástures nel reinu d'Asturies algama la so consolidación internacional. La nación astur caltuvo patente la so singularidá territorial, política y relixosa a lo llargo de l'Alta Edá Media. Baste recordar qu'inclusive la crónica sebastianense (de la que nun hai copies medievales) fala de la "patria asturiensium", que foi capaz de superar la realidá visigótica anterior, al tiempu que refugaba la so integración nel estáu islámicu.

José Ramón García Fernández, Monchu, ye l'últimu vate celta. Tien un alma del sieglu VI tresmigrada al XXI. So casa ye un scriptorium, enllenu de notes, cuadernos, llibros, papeles, pinceles y munchos dibuxos, pintures ya illuminaciones, porque atropa na mesma alma l'estudiu y l'arte, la investigación y el talentu pictóricu. L'almirable trayeutoria de Monchu como pintor talentosu materializóse en delles esposiciones, dos mui notables: la primera en 2016, "Recuerdos d'aldea", montada con gran ésitu na Fundación Cardín de Villaviciosa; y la segunda, "Cuadonga: historia y lleenda", na que presentó una coleición de 52 dibuxos al pastel y llápices de colores, llueu donada al Muséu del Pueblu d'Asturies. Pero perriba tou habría citase la so vocación pola investigación. El pasáu mes d'avientu salió la primer edición (y ya va pela tercera) d'una obra monumental que ye frutu d'una vida entera dedicada al estudiu de la nuestra historia: "Astures, Gens Hispaniae". Esti llibru, descomanáu en conocencies y reflexones fondes, y n'afilvanar envises y fechos alloñaos con consecuencies averaes a nós, convirtióse esti añu nuna segunda referencia esencial pa entender el nuestru país y la so xente. Sí, munchos vemos en Monchu un vieyu monxu celta tresmigráu 1500 años dempués. Llate n'elli la inspiración del cristianismu primitivu, autónomu, que foi l'oxetu d'estudiu fonderu tola so vida. Conoz como naide la historia d'Asturies y el sincronismu ente los poderes políticos y eclesiales, porque esti conocimientu ye la so pasión. Desenvolvió la so actividá pastoral en L.luarca, Villaviciosa, Teberga, Sama y nel HUCA, n'Uviéu. Faiga lo que faiga, lo que se tien que sorrayar d'esti sabiu amigu, ye la so perfonda conciencia de la identidá asturiana, de la so nación, la histórica y la cultural, qu'esto nun va de política. Foi fundador en 1986 del Coleutivu Manuel Fernández de Castro xunto a otros cures y seglares comprometíos col asturianu coles mires de normalizar la llingua na ilesia católica. Ficieron les versiones n'asturianu de la lliturxa, del Nuevu Testamentu y d'otros testos relixosos. Foi idea de Monchu pone-y al coleutivu'l nome del obispu d'Uviéu Fernández de Castro, que nel sieglu XIX fizo la traducción del Evanxeliu de San Matéu. Y, ente otres munches coses destacables, ye tamién ún de los creadores de la revista cultural Cubera, publicación de l'Asociación d'Amigos del Paisaxe de Villaviciosa, bien conocía polos sos trabayos d'Humanidaes y estudios etnográficos, hestóricos y sociales de Maliayo.